Voor het eerst treedt het Stabat Mater buiten haar liedvorm om.
vier zangers
twee mimers
een drummer
de moeder staat bedroeft
haar ogen trekken terug haar buik in
zoekend naar het kind wat ze ooit was.
STABAT MATER is een muzikale performance over hoe te leven als we het kind in ons kwijt lijken te raken. In deze voorstelling zoeken zeven performers naar hoe te bestaan als ze erachter komen dat het kind in henzelf gestorven is.
Artist statement
In mijn werk vertoon ik het absurdisme van onze alledaagse levens, wat enkel in onze binnenwerelden lijkt te kunnen bestaan. Het stotteren van een stem, de snijdende, ontroerende harmonieën van wolfsgehuil en ellenlange strijkersglissandi die de onophoudende vergankelijkheid vertonen, zijn enkele voorbeelden van fascinaties waar ik mijn werken mee start. Door deze conceptuele klankbronnen te gebruiken, maar ook media als beeld en performance te gebruiken, doe ik een poging onze dagelijkse krakende gedachten te verklanken, wat een soms ongemakkelijke wereld opent die raakt in het brekende moment van de muziek.
Ambities
Mijn werk heeft een interdisciplinair karakter, waarin klank en muziek centraal staan. Ik creëer vanuit een conceptueel onderzoek, waarin ik op zoek ga naar klanken in het dagelijks leven die we allemaal herkennen. Dor deze klanken uit te vergroten en in een performatief en muzikaal daglicht te zetten, ontstaat er een absurde wereld die toch herkenbaar en dichtbij blijft. Ik wil ontzettend graag mijn werk spelen op verschillende (inter)nationale podia, het liefst op locaties waar ik mijn performances specifiek voor heb gemaakt. Ook nu speelt mijn afstudeerwerk STABAT MATER zich af in een drie-laagse verlaten fabriek. Voor mij speelt de ruimte bijna net zo'n grote rol als de performance zelf.
Met mijn werk wil ik een breed publiek een nieuwe vorm van muziek en theater laten zien, wat buiten disciplines omgaat. Ik wil mensen raken met klanken die niet in woorden te vangen zijn, door hun ongemak dicht tegen onze lijven aankruipt. Ik wil een binnenwereld vertonen die niet uitgelegd hoeft te worden, maar ervaren wordt in al haar opvattingen.
Geleerd tijdens de studie
Tijdens mijn studie heb ik geleerd buiten hokjes om te denken. Musician 3.0 heeft mij alle kanten op geduwd, door elkaar gehusseld en zodra ik dacht weer op mijn plek te staan, viel de grond weer onder mijn voeten vandaan. Deze emotionele ‘rollercoaster’ heeft ervoor gezorgd dat ik mijzelf als professionele maker heb kunnen ontwikkelen die buiten disciplines en hokjes om denkt. Ik start vanuit een conceptuele fascinatie, een stotterende klank, waarin de emotie tussen de woorden door klinkt. Dit heb ik leren uitbouwen tot een unieke stijl die ik nergens anders had kunnen ontwikkelen dan hier.
Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.
2020 - Een klein requiem voor vergankelijkheid | Amsterdam Fringe Festival
2020 - HOWL | Afstudeervoorstelling Doris Vervuurt (concept & muziek)
2021 - La Visita | stage bij Peeping Tom in Brussel en Italië
2022 - Sometimes I visualize myself back in the belly of my mother | O. Festival Rotterdam & Tête-À-Tête Festival Londen
2022 - STABAT MATER | Afstudeerperformance op het Hembrugterrein
Sometimes I visualize myself back in the belly of my mother
In deze opera roepen vijf zangeressen in de lege ruimte, wachtend op een reactie, om een bevestiging.
De schreeuw in de ruimte weerkaatst heen en weer, de klanken worden langzaam dissonanten van elkaar. Er komt geen reactie, geen bevestiging, maar enkel een vervorming van de echo.
In de afbrekende wereld groeit het verlangen voor het terugkeren naar de baarmoeder. Het startpunt, een omhulling van leven, afgesloten van de buitenwereld.
“Mees komt vers uit de schoolbanken en is een maker die je écht in de gaten moet houden. Na de première bij O. is zijn voorstelling ook te zien op het internationale showcasefestival Tete a Tete in London.” – Joost Heijthuijsen (dramaturg O.)
La Visita
Het locatieproject La Visita brengt de theatraliteit, ontwrichting en het surrealisme van Peeping Tom naar de nieuwe wereld van de kunstgalerijen. Via de personages van Peeping Tom, de kunstwerken en de bewoners van het museum wordt het publiek in een parallelle mentale wereld binnengeleid, waarin wordt blootgelegd wat normaal verborgen blijft.
